Obecnie coraz częściej diagnozuje się choroby związane ze spożywaniem glutenu. Dzieje się tak, ponieważ rozwój medycyny pozwolił zrozumieć wiele przypadków, których wcześniej nie dało się w żaden sposób zdiagnozować, a co dopiero leczyć. Dzisiaj jednak lekarze potrafią zrobić o wiele więcej niż kilka lat temu.
Celiakia – co warto o niej wiedzieć?
Choroba związana z nietolerancją glutenu to celiakia. Jej pierwszy opis stworzono w 1888 roku i został on napisany przez Samuela Gee. Twierdził on jednak, że choroba ta dotyka najczęściej dzieci pomiędzy 1., a 5. rokiem życia i uznał, że najlepszym sposobem na leczenie będzie unikanie skrobi w pożywieniu. Dzisiaj diagnozuje się celiakię również u osób dorosłych, a także w podeszłym wieku. Celiakia to choroba autoimmunologiczna o podłożeniu genetycznym. Jej charakterystyczną cechą jest trwająca przez całe życie nietolerancja na gluten, a także na białka zawarte w zbożach np. pszenicy, jęczmieniu lub owsie. Spożywanie glutenu w tym przypadku może doprowadzić do zaniku kosmków jelita cienkiego oraz wypustek błony śluzowej – są one odpowiedzialne za wchłanianie składników odżywczych. W konsekwencji samo wchłanianie pokarmu jest utrudnione, a to przyczynia się do wystąpienia objawów klinicznych. Warto wiedzieć, że celiakia nie jest tak naprawdę chorobą obejmującą tylko jeden element całego organizmu ludzkiego, a dotyczy całego ustroju. Co najważniejsze, choroba może pojawić się w każdym wieku. Najczęściej jednak diagnozuje się celiakie w grupie osób od 30 do 50 lat, ale są również przypadki zachorowań wśród osiemdziesięciolatków. Dodatkowo kobiety dużo częściej borykają się z nietolerancją glutenu niż mężczyźni. Do objawów celiakii należy zaliczyć bóle i wzdęcia brzucha, utratę masy ciała, niski wzrost, depresję oraz uporczywą anemię. Zdarzają się również zaburzenia rozwoju u dzieci. Nie istnieje jedno badanie, które mogłoby jednoznacznie stwierdzić, że ktoś boryka się lub nie z nietolerancją glutenu. Diagnostyczne test na celiakię obejmuje przede wszystkim oznaczenie przeciwciał, które są charakterystyczne dla tej choroby. Wykonuje się również endoskopię górnego odcinka przewodu pokarmowego – zaletą tego badania jest możliwość wykonania biopsji, czyli pobrania kilku wycinków do dalszego badania, co da odpowiedź na pytanie, czy następuje zanik kosmków jelitowych.
Warto bacznie obserwować reakcje własnego ciała na to, co się je, ponieważ w ten sposób można dowiedzieć się o jakiejś nietolerancji. Przede wszystkim jednak w razie niepokojących objawów niezwłocznie należy skontaktować się z lekarzem i dokładnie opisać to, co się zjadło, bo w ten sposób diagnoza będzie o wiele szybsza i trafniejsza.