Od średniowiecza wokół portów i innych węzłów handlowych budowano specjalne hale magazynowe w celu ułatwienia handlu na dużą skalę. Hale magazynowe portu handlowego Bryggen w Bergen w Norwegii (obecnie wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego), prezentują charakterystyczne europejskie formy drewna dwuspadowego pochodzące z późnego średniowiecza, choć to, co pozostało do dziś, zostało w dużej mierze odbudowane w tym samym tradycyjnym stylu po wielkich pożarach w latach 1702 i 1955.
Rozwój hal magazynowych na przestrzeni wieków
W czasie rewolucji przemysłowej funkcje hal magazynowych ewoluowały i stały się bardziej wyspecjalizowane. Zawsze będąc budowlą funkcji, w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat hale magazynowe dostosowały się do standaryzacji, mechanizacji, innowacji technologicznych i zmian w metodach łańcucha dostaw. Masowa produkcja towarów zapoczątkowana przez rewolucję przemysłową w XVIII i XIX wieku napędziła rozwój większych i bardziej wyspecjalizowanych hal magazynowych, zazwyczaj zlokalizowanych w pobliżu węzłów transportowych na kanałach, przy torach kolejowych i w portach. Specjalizacja zadań jest charakterystyczna dla systemu fabrycznego, który rozwinął się w brytyjskich młynach tekstylnych i garncarskich w połowie końca XVII wieku. Procesy fabryczne przyspieszyły pracę i pracę biurową, przynosząc nowe zyski dla inwestycji kapitałowych. Hala magazynowa oprócz prostego magazynowania spełnia również szereg funkcji handlowych, czego przykładem są manchesterskie hale magazynowe bawełny i australijskie magazyny wełny: przyjmowanie, składowanie i wysyłka towarów; wystawianie towarów dla odbiorców handlowych; pakowanie, sprawdzanie i etykietowanie zamówień oraz ich wysyłka. Architektura użytkowa hal magazynowych szybko reagowała na pojawiające się technologie. Przed i do XIX wieku podstawowa europejska hala magazynowa była budowana z nośnych ścian murowanych lub z drewna o grubej konstrukcji szkieletowej z odpowiednią okładziną zewnętrzną. Wewnątrz, ciężkie drewniane słupy podtrzymywały belki drewniane i legary na górnych poziomach, rzadko wyższe niż cztery do pięciu pięter.
Dach dwuspadowy był konwencjonalny, z bramą w szczycie zwróconą w stronę ulicy, linii kolejowych lub portu dla dźwigu do wciągania towarów do bram okiennych na każdym piętrze poniżej. Wygodny dostęp dla transportu drogowego był wbudowany za pomocą bardzo dużych drzwi na parterze. Jeśli nie w oddzielnym budynku, na parterze lub pierwszym piętrze znajdowały się pomieszczenia biurowe i wystawowe.