Rhytidektomia (lifting twarzy) jest zabiegiem wykonywanym w chirurgii plastycznej i estetycznej (chirurgii kosmetycznej). Celem takiego zabiegu jest napięcie skóry twarzy i leżącej pod nią tkanki. Często zabieg ten wykonuje się, aby odmłodzić twarz pacjenta. Pierwszy udokumentowany lifting twarzy miał miejsce na początku XX wieku. Lifting twarzy należy do rozszerzonego zakresu zabiegów wykonywanych przez chirurgów specjalizujących się w estetyce. Rhytidektomia jest zazwyczaj wykonywana w głębi podskórnej.
Profesjonalny lifting twarzy (rhytidektomia)
W przypadku liftingu policzka możliwe jest dotarcie do okostnej nad kością policzkową. W okolicy szyi lub w przypadku konieczności uzyskania szczególnie długotrwałych efektów, napina się struktury znajdujące się poniżej tkanki podskórnej, takie jak platysma (mięsień skórny szyi). Aby podnieść daną okolicę, wyżej wymienione struktury skóry i mięśni są napinane za pomocą szwów i ponownie zakotwiczane do stałych struktur. Różne obszary tej warstwy są napinane w różnych kierunkach. Na koniec usuwa się powstały w ten sposób nadmiar skóry i zszywa się ją w sposób możliwie mało widoczny i pozbawiony napięć. Stosowane są zarówno szwy wchłanialne, jak i niewchłanialne. Lifting twarzy może być wykonywany zarówno endoskopowo (np. profesjonalny lifting twarzy w Białymstoku), jak i przez kilkucentymetrowe nacięcia. Mniejsze nacięcia w technice minimalnie inwazyjnej oznaczają mniejsze blizny, ale przy tej technice nie można usunąć nadmiaru skóry, dlatego jest ona stosowana tylko do liftingów w okolicy czoła. SMAS to skrót od Superficial Muscular Aponeurosis System (powierzchowny układ powięziowo-mięśniowy twarzy). W liftingu SMAS zwraca się szczególną uwagę na tę strukturę. Wśród ekspertów panuje powszechna zgoda co do tego, że ta warstwa tkanki musi zostać napięta, aby osiągnąć długotrwałe i skuteczne rezultaty. Istnieje wiele różnych metod ostatecznego przygotowania tej struktury, jej repozycjonowania, zmniejszenia i/lub podwojenia oraz ostatecznego zaciśnięcia za pomocą szwów.
W zależności od efektu, jaki ma być osiągnięty, preparacja chirurgiczna i ponowne połączenie są indywidualnie dostosowywane, zwłaszcza poprzez regulację kierunku, w którym tkanka jest ponownie mocowana. Istnieją różne techniki wykonywania liftingu SMAS. S-lift, po raz pierwszy opisany przez Passota w 1917 roku, otrzymał swoją nazwę od nacięcia w kształcie litery „s”, które rozpoczyna się od górnego łuku na linii włosów przed uchem, kontynuuje w mniej więcej prostej linii przed uchem i kończy się dolnym łukiem, który rozciąga się za uchem do tyłu.